Case nunca sentia

 Case nunca sentia

Case nunca sentia iso,

que chaman soedáde.

Non habia inverno triste,

nin carreiros solitarios.

Farolas altivas,

coma ollo vixiánte.

Mesas na rúa,

oferentes de ambrosía.

Nin lama nos zapatos,

nin landras caendo no chan.

Viciños enriba,

embaixo un mesón.

Unha gloria ver xente,

avanzando en ringléiras.

Apuróu o vaso nun grolo,

bolso e bastón.

Dez minutos de bus,

casiña!: noso siñor.

Ollóu a fiestra,

que tanto lle daba.

O presentador chiscóulle un ollo,

ela correspondéu.

Case nunca sentía.

De cando un mesmo.

Marité Prieto.

Tódolos dereitos reservados.