As cinco

As cinco

As cinco, por fin,
eran as cinco.
Denantes contéi cada segundo,
de golpe, as escadas abáixo.
As cinco!
retumbaron as badaladas.
e catro, tres, dúas: xa!.
as cinco, porta fora.
Beizos brilantes,
a sáia no seu xusto lugar.
O móbil na man,
canto tarda en soar.
A túa voz,
entéira recitándome.
As cinco,
tardaron en chegar.
As nove,
non quero.
As doce,
pasóu tanto?
Vóu apurar a durmir.
As oito,
Correréi axíña,
as doce....perto das cinco.
Un dia máis.

Para cando soño doce de doce.

Marité Prieto